Een bezoek aan het playgrounds festival

Onlangs bracht ik een tweedaags bezoek aan het Playground Festival in het klokgebouw in Eindhoven. Op het festival worden de beste en meest innovatieve animators, VFX-artiesten, game developers en geluids- en grafisch ontwerpers bij elkaar gebracht. Ook zijn er expo’s en workshops over bijvoorbeeld VR-storytelling en sculpting en is er nieuwe soft- en hardware te zien van onder andere Maxcom (Cinema4D) en Wacom.

Bo Zonneveld

Donderdagochtend begon het Playground Festival voor mij met een presentatie van Bo Zonneveld, een Nederlander die vorig jaar is begonnen bij het Duitse bedrijf Trixter. Bo viel met zijn bedrijf meteen met zijn neus in de overheerlijke Duitse boter, want hij mocht concept art maken voor Marvel’s blockbuster Spider-Man Homecoming.

Bo vertelde over een scenario waarbij een alien-schip neerstort in New York’s Grand Central Station, waar de eerste scène van de film zich afspeelt. Het was aan Bo om met concept art een beeld te creëren van hoe deze scène eruit moest komen te zien.

Concept art is, zoals hierboven te zien is, een gedetailleerde tekening van een scène. Dankzij concept art weten de klant, de regisseur, de producers en de DOP precies hoe het eindresultaat eruit moet komen te zien en weten ze tevens of ze met elkaar op één lijn zitten.

Aan deze tekening heeft Bo meer dan vijf weken gewerkt (op de foto is te zien hoe ver hij was in week 4). Toen Bo bezig was met de laatste aanpassingen, gaf Marvel aan dat ze de hele scène toch uit de film wilden schrappen. Gelukkig zijn ze op het laatste moment toch van gedachten veranderd en zit de scène, zoals Bo die bedacht heeft, toch in de film.

Na de presentatie van Bo Zonneveld stond ik voor de lastige keuze of ik naar Stage 1 zou gaan voor een presentatie van Guerrilla Games of dat ik zou blijven zitten voor Ralph Palmer. Guerrilla Games zou voornamelijk gaan over games en Ralph is een rot in het vak, die gewerkt heeft als animator bij Disney en veel later betrokken was bij Remedy op het gebied van interactive gaming. Daarom bleef ik toch maar lekker zitten.

Ralph Palmer

Wat kan ik zeggen… deze man heeft een droomcarrière. Ralph Palmer heeft vroeger gewerkt als animator bij Disney en heeft daar gewerkt aan onder andere Pocahontas en The Hunchback of Notre-Dame (dat die laatste titel in het Nederlands “Klokkenluider” heet, vond hij net zo fantastisch als onbegrijpelijk). Later werkte Ralph aan de demo van de game Milo, samen met Peter Molyneux, bij Lionhead Studio, om vervolgens bij Remedy met de game Quantum Break aan de slag te gaan.

Milo had een interactieve game moeten worden voor de Xbox 360. Tijdens de E3 in 2009 heeft Peter Molyneux deze tech-demo getoond aan het publiek, dat er dolenthousiast van werd. Je kon namelijk interactie hebben met het jongetje Milo, het karakter in de game. Zo kon je bijvoorbeeld een tekening maken en die aan Milo geven, zodat hij die kon ophangen in zijn kamer.

Helaas is de game nooit verder gekomen dan een demo. Volgens Ralph Palmer kwam dit omdat ze op problemen stuitten waar Microsoft (Xbox) niet blij mee zou zijn. Je kon bijvoorbeeld ook tekeningen maken die je niet graag boven je bed zou willen hangen, zal ik maar zeggen…

Bij Remedy had Ralph meer succes. Voor het spel Quantum Break is een motion capture workflow ontwikkeld die tot op heden nooit meer geëvenaard is. Deze was van zo’n hoge kwaliteit en realisme dat geen enkele andere studio enig idee heeft hoe ze dit voor elkaar hebben gekregen, aldus Palmer.

Palmer gaf ons wat inside information: de gezichten (zie middelste plaatje) kon hij animeren met 400 “bones” en hij had vaker meegemaakt dat dit maar met 14 “bones” kon. Daarom kon hij veel meer en nauwkeuriger gezichtsuitdrukkingen animeren dan normaal gesproken het geval is. Op de motion capture “draaidagen” werd het materiaal geschoten op 4K met 60 frames per seconde, wat betekent dat meer dan 27 terabyte per dag aan materiaal moest worden verwerkt.

Kevin Dart

Naast Bo Zonneveld en Ralph Palmer heb ik ook nog een aantal andere zeer goede sprekers gezien, waarvan me er één het meest bijbleef: Kevin Dart. Deze jongeman gaf een lecture over kleurgebruik en het versimpelen van gedetailleerde foto’s voor in zijn animatie “Forms in nature”.

Meer hoef ik niet te zeggen…

Al met al waren het twee topdagen!