Cameravoering vertelt zijn eigen verhaal

Cameravoering is de manier waarop vier basiselementen bij het opnemen van video worden gebruikt om het beeld te veranderen. Dit zijn het camerastandpunt, het beeldkader, het gebruik van scherpte en diepte, en de camerabeweging. In een videoproductie wordt het verhaal vaak verteld op een specifieke manier: je ziet als kijker wat er gebeurt of uit de gesprekken tussen de personages wordt een verhaal duidelijk. Cameravoering is een van de vele filmtechnieken waarmee op juist een impliciete manier een verhaal kan worden verteld. Met verschillende cameratechnieken wordt bijvoorbeeld een bepaald gevoel, een diepere betekenis, een focus van aandacht of een opbouw van spanning uitgedrukt. Natuurlijk zijn deze voorbeelden slechts een greep uit de mogelijkheden om met de camera een verhaal te vertellen.

Camerastandpunt

Het camerastandpunt is de plaats van de camera, de hoek en de afstand ten opzichte van het gefilmde. Met een camerastandpunt op ooghoogte wordt bijvoorbeeld bedoeld dat de camera gepositioneerd is op de ooghoogte van het gefilmde object. Ook kan de cameraopstelling hoger of lager dan het onderwerp zijn. Wanneer de camera hoger staat kan een personage klein, zwak of kwetsbaar worden neergezet. Door de camera laag te plaatsen wordt het tegenovergestelde bereikt: iets of iemand lijkt dan groot, sterk en intimiderend. Extreme voorbeelden van beide camerastandpunten zijn het vogelvluchtperspectief en het kikvorsperspectief. Bij het vogelvluchtperspectief bevindt de camera zich hoog boven de scene en kan de positie in een landschap worden getoond. Een kikvorsperspectief is daarentegen heel laag bij de grond: dit is het perspectief dat een kikker, een huisdier, een kind of iemand die op de grond ligt zou hebben. Daarnaast is er ook nog het point of view shot, waarbij de camera is opgesteld alsof je kijkt door de ogen van een personage.

Dit kikvorsperspectief wordt vaak gebruikt om mensen groter te laten lijken. In deze productie voor Arion draaide het specifiek om de schoen, dus hier had het een dubbele functie.

Deze still komt uit het project Trefecta. We hebben hier gebruik gemaakt van een vogelvlucht shot om de locatie zichtbaar te maken. Dit noemen we ook wel een establishing shot.

Beeldbegrenzing & beeldkader

Door middel van de beeldbegrenzing wordt een kader gecreëerd waardoor bepaalde elementen worden benadrukt. De beeldkaders kennen we ook wel als verschillende camerashots, zoals een long shot (op lange afstand) tot een close-up (heel dichtbij). Een long shot is een heel ruime opname, waarbij er veel zichtbaar is en mensen volledig in beeld zijn. Bij een close up is slechts een deel van een persoon zichtbaar of wordt een enkel object of detail uitgelicht. Hiertussen zit onder andere het medium shot, waarbij iemand vanaf zijn middel tot zijn kruin te zien is.

Scherpte/diepte

Door in een camerashot een bepaalde focus te gebruiken, kan er een scherptepunt gemaakt worden, bijvoorbeeld vooraan, halverwege of achterin het beeld. Er zijn ook cameratechnieken waarbij juist alles in beeld scherp of wazig is. Daarnaast kan door een verplaatsing van dieptepunt in één shot de aandacht van de kijker verplaatst worden. Hierdoor kunnen bijvoorbeeld ook elementen in een shot onthuld worden, terwijl ze al de hele tijd in beeld waren.

Deze still van de productie “Chloé Rutzerveld” gebruikt de scherpte/diepte stilistisch. Hierdoor wordt het object spannender om naar te kijken.

Camerabeweging

Ook met camerabewegingen kan er veel worden bereikt. Er zijn dan ook honderden verschillende technieken waarop de camera kan worden verplaatst en waarbij bijvoorbeeld objecten kunnen worden gevolgd of waarbij de relatie tussen objecten duidelijk kan worden gemaakt.

De meest gebruikte technieken zijn bewegingen vooruit, achteruit, naar links of naar rechts. Natuurlijk kunnen er ook technieken worden gecombineerd. Door het gebruik van een dolly – een wagen waarop de camera kan worden geplaatst – kunnen we grote verplaatsingen soms makkelijker draaien.

Tot slot kunnen we ook werken met zoom, al is dat eigenlijk een lensbeweging. Door langzaam in te zoomen ervaren we meer intimiteit ten opzichte van een statisch beeld. Door uit te zoomen kan echter afstand benadrukt worden.